Een brief voor de man die ik zag op de rommelmarkt.
Ik besloot met Hink, mijn oom, mijn vriend, mijn uitjes maatje naar de rommelmarkt te lopen samen met Juna. Gezellig even samen rondkijken, neuzen, misschien wat leuks meenemen voor Juna, wie weet.
Hink zag een bekende. Ik weet al niet eens meer waar hij deze man van kent. Hij is samen met zijn vrouw en ik schat ze een jaar of 65/70. Ik lach vriendelijk naar ze en Hink maakt een praatje. Ik hoor hem zeggen: “Ja ik ben hier met m’n nichtje en de kleine” daar hebben we wat mooi speelgoed voor gekocht.
De man draait zich om naar ons. Kijkt naar Juna, kijkt naar mij. Ik lach nog steeds vriendelijk. Hij zegt: “ze lijkt op haar moeder” waarop ik zeg: “dat zou heel goed kunnen” met nog steeds een vriendelijke glimlach. Waarna de man weer naar mij kijkt en zijn wangen dik maakt door erin te blazen en te wenken van Juna naar mij. Deze man vindt dus dat Juna dikke wangen heeft en dat ze dat van mij heeft. Juna heeft ook bolle wangetjes. Juna is een baby. (ja ja ik weet wel dat ze geen baby meer is) Juna heeft babyvet want Juna loopt nog niet. Juna krijgt biologische koekjes zonder suiker. Juna drinkt water, Juna mag geen vla, Juna mag geen cornetto, Juna drinkt geen ranja, Juna eet op brood alleen appelstroop, kaas of Jam van Zon natura. Meneer u bent een lul.
Misschien weet u niet wat het betekend al je hele leven net even wat te dik te zijn. Daar heel hard aan te moeten werken. Hard te hebben gewerkt om meer dan je Zwangerschaps kilo’s te verliezen. Om jezelf weer mooi te vinden. Eigenlijk best wel een mooie moeder te zijn. Heel bewust bezig te zijn met het eten van je kind omdat je niet wil dat je kindje hetzelfde moet doorstaan. Door wat u zegt voel ik me weer even dat dikke kind. Die gepest wordt op school. Die te dik is. Die er niet voor kan zorgen dat haar kind niet dik wordt. Ik voel me klein, heel klein. Ik durf niks te zeggen en draai me om. Had ik maar meer lef. Vertelde ik dit soort mensen maar eens de waarheid. Je hoeft mensen met overgewicht niet te wijzen hierop. Ze weten het. Leven elke dag met de gevolgen en een pijnlijk spiegelbeeld. Je leert zo kinderen dat het normaal is om maar te zeggen wat je denkt, ook al is dat kwetsend. Meneer ik hoop dat u uw kinderen dit niet heeft geleerd. Dat ze niet de pestkoppen waren en ook niet gepest werden. Want dat gun je niemand. Ik vind u niet aardig. Ik hoop dat ik u nooit meer zie.
Geen groeten, een mooie mama
