Dinsdag 12 december, 4 dagen over tijd. De verloskundige komt me vandaag voor de tweede keer strippen. Ik ben er klaar voor, klaar mee. Sta al maanden op een overlevingsstand. Lopen lukt niet echt bijna niet meer en ik overweeg constant een inleiding. Iets wat ik eigenlijk absoluut niet wil. En terwijl ik ’s middags de voor en tegens opnieuw tegen elkaar afweeg begint het te rommelen. Ik app met m’n puf club van Juna of het nu eindelijk door zal zetten. Ik heb er weinig vertrouwen in. Ondanks dat het nog maar maximaal anderhalve week kan duren voelt het alsof ik er nog lang niet ben. Durf niet meer te hopen op het begin van de bevalling.
Om 4 uur heb ik elke 5 a 7 minuten een wee die niet heel pijnlijk is. Zou het dan toch? Ik bel Chris en m’n moeder komt even voor Juna. Juna houd me goed in de gaten? Mama heb je buikpijn? Ja lieverd ik denk dat de baby geboren wordt. Chris komt thuis, we eten samen en brengen dan samen Juna op bed. Lezen een boekje met z’n 3en. De laatste keer met z’n 3en in het grote bed. Wat zal Juna trots zijn! Op advies van ‘mijn’ verloskundige Sanne stap ik onder de douche en daar zet het flink door. Er schiet van alles door mijn hoofd. Yes het begint nu echt. En Oh ja zo pijn doet het… Zou het lukken thuis? Wordt het zoals we het zo graag willen. Is het een jongen zoals we vermoeden? Chris komt boven en ziet dat het echt is begonnen. Hij gaat beneden het bad klaar zetten want dat willen we graag. Een bad bevalling!
Sanne wordt gebeld en ik ga naar beneden. In mijn uitgekozen outfit maak ik een filmpje van Chris die het bad vult en commandeer ik hem ondertussen alles precies zo neer te zetten zoals ik graag wil. Wat trouwens ontzettend onnodig is want dit weet hij precies. We hebben dit zo vaak besproken. Er staan overal kaarsjes en de muziek staat aan. Onze baby gaat echt geboren worden nu! Het bad loopt vol als Sanne binnenkomt. Wat fijn dat ze er is! Ze is er helemaal voor ons en gaat niet meer weg. Ze constateert 5 cm en vraagt of ik al in het bad wil. Mag dat? Zeker! Als ik erin stap voelt het zo heerlijk! De warmte die de pijn verzacht en m’n bekken die ik niet meer voel. Echt een aanrader voor iedereen. Ik overleg met Chris wat hij ervan vindt als we ook m’n moeder bellen om erbij te zijn. Is dat niet te druk? Zowel Chris als Sanne zegt: ‘het is jou feestje, je moet doen wat jij graag wilt’. M’n moeder wordt gebeld en staat 15 minuten later in de kamer. Wat fijn dat ze er is! Ook m’n vriendin Dorissa, collega kraamverzorgster Judith en de fotograaf Ellen stappen binnen. Ik was bang dat het misschien druk zou zijn maar iedereen is heel stil en zit een beetje verspreid in de kamer. Ik ervaar absolute rust en Chris is dichtbij me.
De weeën gaan achter elkaar door zonder pauze net als bij Juna. Ik verlang naar de 10 cm die ik snel bereik! Nadat ik even het bad uit ben geweest en op m’n linker zij ben gaan liggen draait de baby om en ervaar ik direct persdrang. Terug het bad in! Net als bij Juna heb ik nu niet meer zoveel pijn van de weeën en denk ik nu komt hij er echt aan! De vliezen staan nog wat gek voelt. Op den duur breken ze en binnen no time is het hoofdje geboren. Sanne voelt na een tijdje dat toch de schouders weer vast zitten. Ik probeer nog een wee zelf te persen waarna ik toch op handen en knieën draai zoals we besproken hadden tijdens de zwangerschap. Hierdoor kan Sanne me helpen en kan ik hem zelf aanpakken. Ik zie een hoofdje gevolgd door een lijfje en pak het vast. Laat het nog even onder water zodat ik het goed kan zien en til het dan langzaam op m’n borst. Dorissa roept wat een prachtig nummer Lianne! Mag ik dan bij jou, het nummer dat ik zong voor Chris op onze bruiloft speelt toevallig op de achtergrond. Het eerste wat ik doe is tussen de beentjes kijken. Nou ja! Het is een meisje!!!
Er heerst absolute vreugde en opluchting. Ze is geboren! Iedereen is blij. Ik geef Chris een kus, knuffel haar ondertussen en pak Sanne vast. Wat was het mooi en wat ging het goed. Ellen maakt foto’s maar ik heb absoluut niet door dat ze daar mee bezig is. Zit helemaal in m’n blije bubbel. M’n moeder en Dorissa geven me een kus en ik zit alleen maar te genieten. Welkom lieve, mooie, wederom enorme (5050) Pleun Joa. M’n droom bevalling. Ik lees verhalen over mensen met een geboorte team. Dat was dit en wat was het fijn. Iedereen die hierbij was of hieraan mee heeft gewerkt enorm bedankt. Wat een mooie ervaring waar ik geweldig op terug kijk. De mooie foto’s wil ik jullie niet onthouden.
